Eksik Puzzle...

Bazı anlar hani gögsünün tam ortasından birşey sökülür( eklenir) ,hani bedenin dar gelir artık,sığmaz ve kaçmak istersin. Kaçamadığında ise zamanla büyür,büyüdükçe bağımlı kılar, bağlandıkça korkutur,korktukça kalabalığın içinde kaybolarak yalnız kalmak istersin. Fakat geçmişte kaybolursun anlamsızca. Hatıralar gözünün önünden geçer. Her seferinde en güzellerini bulsanda yine de yetinmezsin, şaşkınlıkla baktığın yerlere, çocukluğunun sokaklarına gidersin. Acı cekersin yansılmaların ışığında.Sonra o acıyı sevmeye başlarsın.Nedenine olduğu gibi varlığına da aşık olursun.Belki bir kac ilaç alırsın kafan dağılsın diye. Bir yerden tanıdık bir melodi duyduğunda önce gülümsersin, sonra boğazın düğümlenir. Aranmayacağını bile bile telefonun çalmasını istersin. Arayan olmadığında icin burkulur. Sonra gerçeklerden çok rüyaları seversin. Terketmek istersin, herşeyi, heryeri. Hiç bir anının, ötekiye ait hicbir geçmişin olmadığı bir yere gidersin. Yeni sokaklar,yeni evler belki iyi gelir diye beklersin.Geride bırakamadıkların tek aldıgın iken ne kadar boştur...
Bissürü yenim ve burda kalan parçamla tamamlanmanın eşiğindeyim.