...Masmavi-Kapkara...

Taksim,haftanın 6 günü 7 saat kalmak zorunda olduğum yer.Ki, gecesi bile yok.Onca ışık güneş misali aydınlatıryor her sokağı.Görünmeyen karanlığına lafımsa hiç yok...
Taranmış,traş olmuş,giyinmiştim...Bugun farklıydı çünkü,nedeni yoktu,sadece isteyince oluru zorluyordum...Erken bir iş başı sonrasıda erken bir ara...hakiki ışıkla aydın sokaklarda evime dönüş,günün yarısı...

Bir çift göz,masmavi, insanların akın akın ettiği yere yakışan canlılığıyla.Sözde bilgeliğin etiket takıldığı bir yerin(kitap,CD;evi) tam önü.Öylece uzanmış.Hani sürekli gördüğümüz afrika resimleri vardır;açlıktan bir deri bir kemik misali.Farksızdı tonu,farksızdı çaresizliği.Bir resim karesi değildi,yada izlediğim bir belgesel yada kupkuru bahçede çaresiz çiftiçi.Öylece uzanmış...Kafasını kaldıramıyor,kusmuştu güçü yettiği mesafeye,arada yere vuruyordu elini gücü yettiği kadar,belli ki can çekiyordu.Arada etrafa bakıyordu gücü yettiği kadar,ama sadece gözleri oynuyordu.Converse ayakkabılar,lives kotlar karşılıyordu.Markalarda selam veriyordu kazanmış edasıyla...
Ellerinde nikon makineleriyle kareleyenlerde vardı bu anı...Birşey olmalı,birşey yapılabilmeliydi.Canım acıyordu sade,tityordum,cıvıllığını kaybetmemiş meydana bağırabilmeliydi.Birşey olmalıydı,bişey yapabilmeliydi bisküvi ve bozuk paradan öte...Bu gözler farklıydı çünkü,mavinin içindeki o derinlemesine siyah yoğunluğu farklıydı...Tamam,belki bir çok hata yapmıştır,belkide saflığıydı bu hale getiren.Ki bu aşamada önemli mi ki?Bişey yapmalıydı...Kime,ne söylemeliydi;elinde koca çantaları olana, hadi bir yerinde tutalım, yada biraz yukarısındaki lacoste'dan çıkan, hastane parası= tişört mantığını algılayamayanın gömleğinden mi çekmeliydi...Birşey yapabilmeliydi masmavi gözlere...Olmadı işte,onlardan farksız halimle olmadı...Akbaba misali duruşumuzla olmazdı zaten...


Şimdi biri çıkıpta" hiç mi açlıktan ölen insan duymadın veyahut izlemedin" diye bilir,yada bırak bu duyarlılık fasofisosunu(giydiğine bak yada markalarla olan arkadaşlığına)
Sizde haklısınız...